Μέρα άρρηκτα δεμένη με τους αγώνες των εργατριών
Η 8η Μάρτηείναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το εργατικό κίνημα, με τους αγώνες των εργατριών και την ιστορία τους.
Στις 8 Μάρτη 1857, οι εργαζόμενες στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατέβηκαν σε απεργία, διεκδικώντας ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και μείωση των ωρών εργασίας. Οι γυναίκες εκείνη την εποχή δούλευαν στα εργοστάσια ακόμα και 16 ώρες τη μέρα, ενώ οι μισθοί τους ήταν σημαντικά μικρότεροι από των αντρών συναδέλφων τους. Ετσι, στα αιτήματα περιλαμβάνονταν η μείωση των ωρών εργασίας στις 10 και η εξίσωση των μισθών αντρών και γυναικών. Η απεργία και οι διαδηλώσεις αντιμετωπίστηκαν από τους καπιταλιστές και την κυβέρνηση με την αστυνομία και τα όπλα και τελικά βάφτηκαν στο αίμα των εργατριών.
Η απεργία της 8ης Μάρτη 1857 αναδείχθηκε σε μια από τις πιο σημαντικές στιγμές του παγκόσμιου εργατικού κινήματος, καθώς έθεσε στην πρώτη γραμμή το ζήτημα της πάλης κατά των φυλετικών διακρίσεων, κατά της ανισοτιμίας των γυναικών, σε συνδυασμό με τον αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση.
Το 1910, η Κλάρα Τσέτκιν, μια από τις μεγαλύτερες γυναικείες φυσιογνωμίες του παγκόσμιου εργατικού επαναστατικού κινήματος, πρότεινε στη Β’ Διεθνή Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών την καθιέρωση της 8ης Μάρτη ως Παγκόσμιας Μέρας της Γυναίκας,πρόταση που έγινε αποδεκτή.
Στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα, η πρώτη απεργία εργατριών έγινε στις 13/4/1892, από τις υφάντριες του εργοστασίου των Αδελφών Ρετσίνα, στον Πειραιά. Εκείνη τη χρονιά, οι εργοδότες αποφάσισαν να μειώσουν την αμοιβή των εργατριών από 80 σε 65 λεπτά το τόπι υφάσματος.
Τα επόμενα χρόνια, οι γυναίκες της εργατικής τάξης έλαβαν μέρος σε πολλές κινητοποιήσεις, δίνοντας και θύματα στον αγώνα, κάνοντας το πρώτο ουσιαστικό βήμα για τη χειραφέτηση και την ισοτιμία τους.
Το 1924 οι καπνεργάτες κατεβαίνουν σε απεργία. Οι συνθήκες εργασίας τους ήταν άσχημες, τα μεροκάματά τους μικρά, ενώ η αξιοποίηση των μηχανών έφερνε ανεργία. Στην απεργία των καπνεργατών της Καβάλας σκοτώθηκε η καπνεργάτρια Μαρία Χουσιάδου.
Το 1926, στην απεργία στο εργοστάσιο «Παπαστράτος» στο Αγρίνιο, στην ομάδα περιφρούρησης της απεργίας και στις συγκεντρώσεις συμμετείχε και η εργάτρια Βασιλική Γεωργαντζέλη, μητέρα δύο παιδιών και 6 μηνών έγκυος. Σκοτώθηκε στις 8/8/1926, κατά τη διάρκεια πορείας των απεργών, από τα πυρά της αστυνομίας.
Το 1927 σκοτώθηκε η καπνεργάτρια Κωνσταντέλλη, επίσης από το Αγρίνιο. Αλλά και η Αναστασία Καρανικόλα, στις μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις των καπνεργατών της Θεσσαλονίκης, στις 9/5/1936